W piękny wiosenny dzień, pod kwitnącym drzewem wiśniowym, młody, staroświecko ubrany mężczyzna próbuje… Nie, nie próbuje wyznać miłości ślicznej dziewczynie. Próbuje zawiesić na gałęzi tegoż drzewa sznur z charakterystyczną pętlą, akurat, żeby zmieścić głowę. W takich właśnie okolicznościach poznajemy Nozomu Itoshikiego, który terminowi „myślenie negatywne” nadaje nowy wymiar. W takich właśnie okolicznościach poznaje także swego wychowawcę panna zwana Kafuka Fuura, która z kolei wprowadza na nowy poziom myślenie pozytywne. Zderzenie radykalnego pesymisty z równie radykalną optymistką może być ciekawym wątkiem przewodnim serii…

Jednakże nie jest, ponieważ niekonwencjonalnie myśląca dziewczyna nie dostaje wcale aż tak wiele czasu ekranowego, jak można było początkowo przypuszczać. Klasa, której wychowawcą jest profesor Itoshiki, składa się bowiem z indywiduów co najmniej kłopotliwych, a nasz bohater nie jest – łagodnie mówiąc – predestynowany do rozwiązywania problemów innych. GTO à rebours? Parodie szkolnych komedii są bardziej oklepane, jednak to nadal gatunek pozostawiający duże pole manewru dla utalentowanych twórców. Szczególnie, jeśli spora część humoru jest w kolorze smoliście czarnym.

Co sądzicie o tym anime? Oglądaliście? Sięgneliście też po Zoku Sayonara Zetsubou Sensei i Goku Sayonara Zetsubou Sensei? Czy któraś z postaci wam się podoba? A może jedna seria była lepsza od pozostałych?